Morocco 2019

Tomorrow is my last day at work and tonight I do some more packing. Next week I will go on a short holiday with my family in Luxemburg and than we will leave for the south!

Na een goede brunch zijn we uitgezwaaid door Maika, Violette en Thijs. Heel ver moesten we niet want de eerste stop was Ieper. Vanavond de ‘Last-Post’ bij gewoond en morgen naar het Flanders Fields museum.

we doen het nog rustig aan, maar we genieten van de rust en mooie binnenwegen in noord Frankrijk. Vandaag was het weer niet top maar de regen viel best mee, meer dan wat miezer was het niet en de voorspellingen beloven beterschap. We verlangen naar de warmte van de Sahara 😓

via de wwII landingsstranden en de tijdelijke haven in Arromanches belanden we op het Amerikaanse kerkhof in Colleville-sur-Mer dat wel indrukwekkend was.

De afgelopen dagen moesten er kilometers gemaakt worden. Maar niet ten koste van alles. De eerste dag hebben we nog grotendeels de autoroute kunnen ontwijken en mooie D en RN wegen gereden. Alleen ons uitstapje naar Le Mont St Michel was niet zo’n succes want daar was half Frankrijk en moest je 5 km verderop parkeren en dan met de paardentram. Dus het bleef bij een foto op afstand.

Vandaag een super mooie rit door de Pyreneeën. De Col d’Aubisque was nog dicht voor doorgaand verkeer door te veel sneeuw. Maar we konden wel naar boven en weer naar beneden, er was dus amper verkeer op de weg.

Vandaag van Zaragoza naar Madrid en geen zin in 300km snelweg hoewel die hier tol vrij is. Dus al snel een zijweggetje in dat als mooi stond aangegeven op onze Michelin kaart richting het Monasterio de Piedra. De weg was inderdaad heel mooi maar voor het klooster en park moest je een kaartje kopen en er stond een rij van ongeveer 2 uur, waarschijnlijk door het Paasweekend.

Een berichtje voor mijn collega’s want vandaag met de metro door Madrid gereisd. De camping is maar 600 meter van het metro station en de verkoop automaat verkocht ons zonder probleem een smart card met 3 keer een enkeltje erop. @Alice hopelijk gaan onze nieuwe AVM’s net zo soepel werken 😜

Dus nu ben ik in het bezit van een Madrileense MoBIB kaart als souvenir.

De rit van Madrid naar Cordoba was weer een mix van snelweg, n-weg en binnendoor. Een groot deel van de dag reden we door het natuurpark van Andujar waar blijkbaar lynxen wonen. Natuurlijk lieten die zich niet zien maar de rit was zo ook spectaculair genoeg over hele smalle baantjes heuvel op en heuvel af lang stuwmeren en mooie bossen.

Vandaag zijn de laatste voorbereidingen getroffen voor ons vertrek naar Afrika. Bij Motorrodar zijn de banden die ik twee weken geleden had besteld op de motor gezet dus we staan op nieuw rubber voor Marokko.

In Afrika is het weer niet beter 😢 na een uurtje bij de douane waar we gelukkig onder een afdak stonden te wachten op de import van onze moto’s vertrekken we Marokko in.

We willen niet de snelweg op dus vragen de TomTom om ons naar Asilah te brengen zonder snelweg. De TomTom neemt dat wel heel serieus en onze eerste kilometers Marokko gaan over landweggetjes die zelfs niet altijd verhard zijn. Omdat het hier in Noord Marokko de laatste tijd ook veel geregend heeft rijden wij door enorme plassen en soms stukken vette klei. Dat is weer eens wat anders dan het zand van de Sahara.

Na een nacht met storm en stromende regen verlaten wij Spanje in ‘stijl’. Het regent zacht en het is 15 graden, niet helemaal wat we in gedachten hadden. Hopelijk is het weer beter in Marocco.

We staan op, de zon schijnt en het is staalblauwe lucht, het is nog wat fris maar de zon warmt ons op. Jawel we zijn in Marokko onze reis is nu echt begonnen!

We gaan in de richting van Meknes maar doen vandaag nog een tussenstop in Volubilis, een fraaie opgraving van een Romeinse stad.

Vandaag het laatste stukje naar Meknes gereden waar we een kamer in een Riad hebben midden in de Medina. De straatjes zijn ongeveer even breed als de motor incl. koffers dus het was spannend om bij onze slaapplek te komen en daarna de motoren naar de parking te rijden.

Vandaag hebben we ons goed laten verzorgen; de haren geknipt en netjes geschoren. En dat alles uitgelegd met handen en voeten want veel mensen spreken hier enkel Arabisch. Ik had verwacht dat iedereen Frans zou spreken maar dat is zeker niet zo, en de mensen die een woordje buitenlands spreken, spreken niet altijd Frans maar soms ook Engels, Duits of soms Nederlands. Meestal vinden we dus wel iets.

Maar zelfs met gebarentaal was het resultaat ook prima 👍🏼

Vandaag verder naar het Zuiden. We rijden door prachtige landschappen in de hoge Atlas. Het landschap veranderd elke 50 km volledig met als hoogte punten de col tizi n’talghaumt van1907 meter en de gorges du Ziz. We zetten onze tenten op in Ar-Rachidia.

Het lijkt ons wel te achtervolgen maar terwijl ik dit schrijf is het begonnen te regenen. Wel het zijn maar enkele dikke druppels maar het waait vooral erg hard en we hopen dat de tenten niet wegwaaien. We zijn in Merzouga en onze tenten staan naast de beroemde zandduinen van Erg Chebbi, het is hier super mooi. We weten nu ook absoluut zeker dat we niet met de motoren het zand in gaan, we moesten hier voor de camping 200 meter door de zandbak en dat was een vrolijk gestuntel 🤭

Zo noemen ze in Australië het spoor wat je maakt als je wat bij moet steppen met je voeten in het terrein met de motor. Vandaag een stukje gereden zonder bagage in de buurt van Merzouga, en hoewel de weg die we wilde rijden niet te vinden was hebben we een mooi stuk binnendoor en zelfs onverhard gereden. Soms dus even echt het mulle zand in en dan was het misschien niet altijd 100% elegant en moesten de voeten wat helpen, maar het was wel amusant.

We waren het er met zijn drieën overeens dat het er op Mars uit moet zien zoals we vandaag gereden hebben. De Anti-Atlas is een rode steenwoestijn met tafelbergen en heel veel stof. Helaas waait het hier ook nog hard en leunden we schuin in de wind met uitzicht op ‘dust-devils’ aan de horizon. Laurens is al een stukje vooruit terwijl ik nog een fotootje maakte.

Vandaag een rustdag in Zagora we doen de was en zwemmen in het zwembad van de Riad naast de camping.

In Tinerhir vonden we al snel een fraaie camping. Schoon, goed eten, een zwembad en uitgebaad door een vriendelijke familie. Ik blijf een dag op de camping om de was te doen en een boek te lezen maar vooral om gewoon lekker niets te doen. Edwin en Laurens verkennen de Todrha kloof al zonder bagage en rijden een stuk off-road in de bergen.

Als we op dinsdag vertrekken is de Ramadan begonnen maar wij krijgen nog een zeer goed ontbijt.

We hadden ons toch wat zorgen gemaakt over vandaag want we moeten wat dingen regelen met de douane als voorbereiding voor morgen.

Suzanna en Maika, Violette en Thijs komen het weekend naar Fez en Edwin vertrekt dezelfde dagen naar Nederland. Omdat onze motoren in ons paspoort staan en de motor natuurlijk hier blijft gaan we vandaag al langs bij de douane op het vliegveld om te vragen wat voor formaliteiten er doorlopen moeten worden. Ik loop mee als vertaler want de voertaal van de douane is hier wel Frans.

Suzanna, Maika, Violette en Thijs waren dit weekend in Fes. Het was super om ze te zien en samen waren we op een soort Citytrip. We sliepen in een Riad in het hart van de oude stad waar we elke dag startte met een goed ontbijt.

Het was warm dus we beperkte ons tot een ochtend programma en ‘s middags sprongen we in het zwembad van de Riad, niet groot maar zalig koel.

Na een foto bij de ‘blue gate’ vertrokken we uit Fez. Eigenlijk stond Marrakech op het programma als volgende bestemming maar daar is het de volgende dagen boven de 40 graden en dat zien we toch niet zitten.

Vandaag begin ik met een quiz en diegene die hem op kan lossen zonder Google krijgt extra punten.

Wie dronk er eerder wat aan deze bar, maar geen koffie.

Na de koffie bezochten we de 3na grootste moskee van de wereld die niet alleen groot was maar ook echt heel mooi was en een mystieke rust uitstraalde.

Na een stuk snelweg en een toeristische route door de petrochemische industrie van Marokko kwamen we onder El-Jadida op de kustweg langs de Atlantische oceaan.

Een paar dagen geleden hadden we door andere toeristen een camping aangeraden gekregen in Oualudia dus het werd geen heel lange rijdag.

De laatste dagen zijn we langs de Atlantische kust naar het zuiden afgezakt. Vaak reden we op een hoge klif met rechts zicht op de oceaan en links keken we uit over een steenwoestijn.

Gisteren reden we bij Sidi Ifni het binnenland weer in. Al na 5 km slingerde we door de bergen van het  ene mooie landschap naar het andere.

Het vinden van een slaapplekje gaf wel wat problemen. Onze eerste keus bij Bouizakarne was gesloten want zijn bron was ingestort. De eigenaar verontschuldigde zich meerdere keren dat we helaas niet op zijn camping konden slapen. Voor hem was het een echt drama want het was een toffe camping waar veel moeite was gedaan om aanplantingen te doen en nu dus geen klanten en hij wist niet of zijn aanplant ging overleven totdat de bron was hersteld.

We zijn op de weg terug, niet alleen geografisch maar ook voor ons gevoel. Gisteren hebben we de omgeving van Tafraoute verkend, de gorges d’ait mansour was zeer fraai en zoals zo vaak was de weg veel beter dan onze kaart aan gaf. Volgend de kaart was het grotendeels piste en liep de weg dood maar nu is de weg grotendeels geasfalteerd en konden we helemaal rond rijden naar de volgende kloof. Daar hebben we toen maar de weg in aanbouw de berg opgereden om toch nog wat piste te rijden.

Hiervoor waren we gekomen! De Tiz ‘n Test staat bekend als een van de mooiste passen door de hoge Atlas en stond op onze ‘Bucket list’ voor deze reis. We hebben de hele dag uitgetrokken voor de 210 km en we hebben dat inderdaad nodig.

Een hele maand zijn we nu in Marokko en we hebben enkel aardige mensen ontmoet. Maar vandaag in Marrakech was het dan toch nog raak. De dag begon heel aangenaam met een wandeling van onze auberge naar het centrum waar we de tombes van de Saadi bezochten.

Head out on the highway. Dat was het wel de laatste dagen. Vanaf Marrakech is het een goede 600km naar Tanger en dat stuk van Marokko hebben we al op ons gemak gedaan een maand geleden. Dus nu doen we hetzelfde traject in 3 maal de snelheid over de autosnelweg.

We slapen de laatste nacht op dezelfde camping als de eerste nacht in Marokko. De eigenaar van het restaurant waar we ‘s avonds eten in Asilah doet ons de slechte ervaring in Marrakech direct weer vergeten. Zo vriendelijk! en zulke lekkere Paella!

In Tarifa hadden we de perfecte after Marokko camping; een schaduw plek die niet te warm was, een zwembad dat niet te koud was en een restaurant 2 meter van de straat van Gibraltar met zalige tapas en koud bier.

Met pijn in ons hart gingen we gisteren weg richting Sevilla. Op de weg er naar toe en ook in Sevilla was het veel te warm (~40) en op de camping in Sevilla hadden we enkel energie over om in het zwembad te plonzen.

Phoe ik kijk net op de website van de ‘Iron Butt’ association maar mijn prestatie van de afgelopen dagen komt nog geeneens in aanmerking voor een certificaat 😥 Voor de ‘saddle sore’ moet je 1000 mijl (1600 km) rijden in een dag en ik heb “slechts” 985 en 1065 km afgelegd de laatste dagen. Wel ik vond het meer dan genoeg.

Donderdag avond om kwart voor tien stapte ik van de moto in de Ardennen waar Suzanna en de kinderen waren voor het Hemelvaart weekend. Vrijdag strekte ik zalig mijn benen in de bossen bij onze chalet.