Morocco 2019

In Tinerhir vonden we al snel een fraaie camping. Schoon, goed eten, een zwembad en uitgebaad door een vriendelijke familie. Ik blijf een dag op de camping om de was te doen en een boek te lezen maar vooral om gewoon lekker niets te doen. Edwin en Laurens verkennen de Todrha kloof al zonder bagage en rijden een stuk off-road in de bergen.

Als we op dinsdag vertrekken is de Ramadan begonnen maar wij krijgen nog een zeer goed ontbijt.

We hadden ons toch wat zorgen gemaakt over vandaag want we moeten wat dingen regelen met de douane als voorbereiding voor morgen.

Suzanna en Maika, Violette en Thijs komen het weekend naar Fez en Edwin vertrekt dezelfde dagen naar Nederland. Omdat onze motoren in ons paspoort staan en de motor natuurlijk hier blijft gaan we vandaag al langs bij de douane op het vliegveld om te vragen wat voor formaliteiten er doorlopen moeten worden. Ik loop mee als vertaler want de voertaal van de douane is hier wel Frans.

Suzanna, Maika, Violette en Thijs waren dit weekend in Fes. Het was super om ze te zien en samen waren we op een soort Citytrip. We sliepen in een Riad in het hart van de oude stad waar we elke dag startte met een goed ontbijt.

Het was warm dus we beperkte ons tot een ochtend programma en ‘s middags sprongen we in het zwembad van de Riad, niet groot maar zalig koel.

Na een foto bij de ‘blue gate’ vertrokken we uit Fez. Eigenlijk stond Marrakech op het programma als volgende bestemming maar daar is het de volgende dagen boven de 40 graden en dat zien we toch niet zitten.

Vandaag begin ik met een quiz en diegene die hem op kan lossen zonder Google krijgt extra punten.

Wie dronk er eerder wat aan deze bar, maar geen koffie.

Na de koffie bezochten we de 3na grootste moskee van de wereld die niet alleen groot was maar ook echt heel mooi was en een mystieke rust uitstraalde.

Na een stuk snelweg en een toeristische route door de petrochemische industrie van Marokko kwamen we onder El-Jadida op de kustweg langs de Atlantische oceaan.

Een paar dagen geleden hadden we door andere toeristen een camping aangeraden gekregen in Oualudia dus het werd geen heel lange rijdag.

De laatste dagen zijn we langs de Atlantische kust naar het zuiden afgezakt. Vaak reden we op een hoge klif met rechts zicht op de oceaan en links keken we uit over een steenwoestijn.

Gisteren reden we bij Sidi Ifni het binnenland weer in. Al na 5 km slingerde we door de bergen van het  ene mooie landschap naar het andere.

Het vinden van een slaapplekje gaf wel wat problemen. Onze eerste keus bij Bouizakarne was gesloten want zijn bron was ingestort. De eigenaar verontschuldigde zich meerdere keren dat we helaas niet op zijn camping konden slapen. Voor hem was het een echt drama want het was een toffe camping waar veel moeite was gedaan om aanplantingen te doen en nu dus geen klanten en hij wist niet of zijn aanplant ging overleven totdat de bron was hersteld.

We zijn op de weg terug, niet alleen geografisch maar ook voor ons gevoel. Gisteren hebben we de omgeving van Tafraoute verkend, de gorges d’ait mansour was zeer fraai en zoals zo vaak was de weg veel beter dan onze kaart aan gaf. Volgend de kaart was het grotendeels piste en liep de weg dood maar nu is de weg grotendeels geasfalteerd en konden we helemaal rond rijden naar de volgende kloof. Daar hebben we toen maar de weg in aanbouw de berg opgereden om toch nog wat piste te rijden.

Hiervoor waren we gekomen! De Tiz ‘n Test staat bekend als een van de mooiste passen door de hoge Atlas en stond op onze ‘Bucket list’ voor deze reis. We hebben de hele dag uitgetrokken voor de 210 km en we hebben dat inderdaad nodig.

Een hele maand zijn we nu in Marokko en we hebben enkel aardige mensen ontmoet. Maar vandaag in Marrakech was het dan toch nog raak. De dag begon heel aangenaam met een wandeling van onze auberge naar het centrum waar we de tombes van de Saadi bezochten.

Head out on the highway. Dat was het wel de laatste dagen. Vanaf Marrakech is het een goede 600km naar Tanger en dat stuk van Marokko hebben we al op ons gemak gedaan een maand geleden. Dus nu doen we hetzelfde traject in 3 maal de snelheid over de autosnelweg.

We slapen de laatste nacht op dezelfde camping als de eerste nacht in Marokko. De eigenaar van het restaurant waar we ‘s avonds eten in Asilah doet ons de slechte ervaring in Marrakech direct weer vergeten. Zo vriendelijk! en zulke lekkere Paella!

In Tarifa hadden we de perfecte after Marokko camping; een schaduw plek die niet te warm was, een zwembad dat niet te koud was en een restaurant 2 meter van de straat van Gibraltar met zalige tapas en koud bier.

Met pijn in ons hart gingen we gisteren weg richting Sevilla. Op de weg er naar toe en ook in Sevilla was het veel te warm (~40) en op de camping in Sevilla hadden we enkel energie over om in het zwembad te plonzen.

Phoe ik kijk net op de website van de ‘Iron Butt’ association maar mijn prestatie van de afgelopen dagen komt nog geeneens in aanmerking voor een certificaat 😥 Voor de ‘saddle sore’ moet je 1000 mijl (1600 km) rijden in een dag en ik heb “slechts” 985 en 1065 km afgelegd de laatste dagen. Wel ik vond het meer dan genoeg.

Donderdag avond om kwart voor tien stapte ik van de moto in de Ardennen waar Suzanna en de kinderen waren voor het Hemelvaart weekend. Vrijdag strekte ik zalig mijn benen in de bossen bij onze chalet.