In de drie weken sinds de vorige mail is er alweer zoveel gebeurd dat het weer de hoogste tijd is voor een nieuwe update. Vanaf Teheran ben ik doorgereden naar Esfahan: de mooiste stad van Iran, met prachtige paleizen en mooie moskeen. Volgende stop was Yazd, met een binnenstad waar alle huizen gemaakt zijn van klei, erg sfeervol. Daarna Shiraz: na Esfahan de mooiste stad. In Shiraz ben ik ook naar een soort van grafmonument geweest. Ik kwam door op vrijdagmiddag tegen 12 uur aan (vlak voor het belangrijkste gebed van de week, ala zondagochtend bij ons). Binnenin waren de muren en plafonds helemaal bedekt met kleine speigels en er hingen grote kroonluchters waardoor het licht aan alle kanten werd weerspiegeld en alles glitterde. Bijna kitscherig, maar erg mooi! Er waren daarbinnen een hele hoop mensen die allemaal aan het bidden waren of hun leven er vanaf hing, en ze waren ook de graftombe en de deuren enzo aan het kussen!! Ik voelde me niet helemaal op m'n plek daarbinnen... achteraf bleek het een belangrijk bedevaartsoort te zijn :)

In Shiraz had ik een nieuwe ketting en tandwielen nodig, maar helaas hebben ze die niet voor mijn motor in Iran... oeps! M'n ouders hebben toen vanuit Nederland een nieuwe ketting gestuurd. Ik had ondertussen besloten dat ik best zelf die ketting kon vervangen, want zeker met de bijgeleverde beschrijving erbij was het een eitje eigenlijk. M'n motor stond in een ondergrondse parkeergarage en ik had daar gevraagd of ik daar kon gaan staan sleutelen. Geen probleem zeiden ze, dus zo gezegd zo gedaan. Achterwiel eruit, voorste tandwiel eraf, allemaal geen punt. Toen de oude ketting eruit... ja, dat ging dus niet zo makkelijk, want je hebt een speciaal stuk gereedschap nodig om die ketting in- en uitelkaar te halen... Geen nood dacht ik, we zoeken een garage, lenen zo'n ding, fixen de boel en brengen dat ding weer terug. Ik had al aandacht genoeg van de klanten van de parkeergarage natuurlijk, en er was iemand die mij wel even naar een garage zou brengen. Eenmaal bij die garage aangekomen bleek dat ze dat gereedschap in heel Iran niet hebben!! Tering!! Die monteur was mee naar de garage gekomen (want het achterwiel etc lag eruit), daar heeft ie de oude ketting met een hamer en een priem uit elkaar gemept. Toen heeft ie het achterwiel er weer in gezet, de nieuwe ketting er op gelegd, maar hij kon de ketting maar half vastmaken natuurlijk, omdat ie die schakels niet vast kon nijpen. Toen zijn we (zachtjes) naar de garage gereden, en daar heeft ie toen de schakels vastgelast, onder het motto 'als het niet wil passen, dan maar lassen'!

Vanaf Shiraz ben ik in drie dagen naar de grens met Pakistan gereden (1100 km). De laatste 300 km waren midden door de woestijn (wel over een goede asfaltweg natuurlijk)! Gelukkig was het lekker warm, in tegenstelling tot de bergen in Iran. Maar de woestijn was ook niet altijd even prettig: ik heb 30 km door een zandstorm gereden! Eerst waaide er wat zand over de weg, leuk dacht ik. Toen begon het hard te waaien, en werd het een dikke mist van zand zeg maar. Het zand waaide constant m'n helm in en in m'n ogen! Best vervelend... :) De grens was een eitje, en de 650 kilometer van de grens naar Quetta heb ik in 1 dag gereden, ook dwars door de woestijn. Deze keer was het een stuk prettiger: overal huizen van klei, palmbomen, loslopende kamelen :), veel Osama bin Laden's in auto's, af en toe mooie duinen zoals in de Shara, overal illegale bezine uit Iran in jerrycans langs de weg, geinig :)

In Quetta blijkt al meteen dat Pakistan compleet anders is dan Iran! Wat het eerste opvalt zijn de vrachtwagens: dat zijn gewoon rijdende kermisattracties! Ze zijn helemaal volgeschilderd met felle kleuren, 's nachts zijn het net rijdende kerstbomen, en de toeters maken de meest rare geluiden :) Ook de tractors en bussen zijn helemaal opgesierd, en de meeste fietsen hebben zelfs een (kunst)bloem aan het stuur! :) In tegenstelling tot Iran, waar je alleen auto's en motortjes ziet, rijdt hier vanalles rond: vrachtwagens, bussen, auto's, jeeps, motors, fietsen, tractors, auto- en fietsrickshaws (tjonge wat een luchtvervuiling veroorzaken die zeg!!) en enorm veel karren getrokken door allerlei dieren: ossen, ezels, paarden en vaak ook kamelen! Alles wat rolt zie je hier op de weg...

Ahhh en het eten is geweldig hier!! Geen saaie kebab met witte rijst meer, maar lekker gekruide curries, met heerlijk vers brood of gekruide rijst! :) Aan de andere kant moet je hier wel uitkijken met het eten, want je bent aan de schijt voor je het weet. In Iran kun je het water uit de kraan prima drinken, maar hier dus echt niet...

De mensen zijn hier ook totaal anders: niet zo verlegen als in Iran, en veel luidruchtiger. Bovendien nemen ze het hier niet zo nauw met de hygiene... de hotels zijn vaak wat vies, de mensen zien er veel viezer uit, op straat loopt iedereen steeds flinke klodders te spugen, boeren laten in gezelschap is volkomen normaal, en ik heb zelfs in Quetta een vent midden in de stad boven de goot zien zitten schijten... Een ander groot verschil met Iran is dat de mensen hier (bijna) allemaal overtuigd moslim zijn en erg blij zijn met hun regering! Een van de meest gestelde vragen is "muslim??". Maar ook hier zijn de mensen enorm gastvrij!

Gisteren wilde ik weer verder rijden naar Bahawalpur. Ik kwam aan in Sukkur, een grote stad waar ik de weg zo snel niet kon vinden. Ik vroeg aan een vent langs de weg "Bahawalpur?". Hij verstond me niet, dus ik wees Bahawalpur aan op de kaart, maar het bleek dat die vent niet kon lezen... 70 a 80% is hier analfabeet. Na nog een poging om Bahawalpur goed uit te spreken verstond hij het, maar toen zei hij "this Sukkur, Bahawalpur no!". Ja, zover was ik ook al... :) Dus besloot ik de weg te vragen aan een politieagent, die zijn vaak wat slimmer hier. Die agent pakte meteen z'n walkie-talkie en praatte wat met het hoofdkwartier, waarna hij me vertelde dat ik hem moest volgen. Hij heeft me de hele weg door de stad gewezen, en toen we bij de snelweg aankwamen stond er een politiewagen klaar en stonden Danny en Nicoletta (italianen met een auto) daar te wachten.

We zijn toen van Sukkur helemaal naar Ahmadpur East (300 km) gereden met een gewapende politie escort!! In het begin was het nog wel geinig, maar het begon al snel te vervelen, want ze reden ongelofelijk langzaam: vaak maar 70 km/u en dan is 300 km erg lang... Die dag heb ik 400 km gereden en ik heb 8 uur zowat onafgebroken op die vibrator gezeten... :) In Ahmadpur East hebben we toen een hotel gevonden (Bahawalpur konden we niet meer halen want het was al donker, levensgevaarlijk hier om te rijden in het donker). We wilden wat gaan eten in het stadje, en er kwamen 2 agenten mee naar het restaurantje! 's Nachts heeft er een agent de hele nacht in het hotel gezeten om ons te 'bewaken'!!

Vanmorgen vertrokken we weer en zijn we, je raadt het al, onder politiebewaking wezen sightsee-en en daarna zijn we doorgereden naar Bahawalpur. Eenmaal in het hotel ingecheckt leek het erop dat we van de politie af waren. Maar toen we op zoek gingen naar een restaurantje kwamen er ineens 2 motortjes met 3 agenten naast ons rijden!! Shit!! Ze hebben in het restaurant zitten wachten tot we klaar waren, en ze zijn daarna meegegaan naar het internet cafe. Ik zit deze mail te typen onder bewaking van 3 wouten met flink grote schietgeweren :) Maar het begint wel erg vervelend te worden: het voelt alsof we gevangen gehouden worden. Als het echt niet veilig zou zijn dan zou ik die bescherming fijn vinden natuurlijk, maar het is hier veel veiliger dan in Amsterdam. Bovendien willen ze niet dat we met de mensen hier praten... weinig lol aan zo.